«حکمی‌سازی» از مؤلفه‌های اساسی تعالی علوم انسانی است که دو مؤلفه روزآمدی و بومی‌سازی نیز از آثار حکمی‌سازی می‌باشد. در «علوم انسانی حکمی» مبانی هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی، دین‌شناختی، روش‌شناختی و ارزش‌شناختی حکمت و معارف اسلامی در برنامه های علوم انسانی و هنر اشراب می‌گردد و علم نافع در دستورکار فعالان علمی قرار می‌گیرد. این بدین جهت است که  تمام نظریه های علوم انسانی مبتنی بر مبانی (بنیادها و روش ها) هستند. یعنی دیدگاه نظریه پرداز درباره چیستی جهان، معرفت، انسان، جامعه، ارزش های انسانی، نقش دین در حیات بشری و روش معتبر به نظریه او جهت و معنا می دهد. تحقق این سیاست با ابلاغ امکان‌پذیر نیست و نیازمند استفاده از ابزارهای متناسب برای نهادینه‌نمودن این امور در جامعه علمی است. برگزاری نشست‌ها و همایش‌های علمی از مهم‌ترین ابزارهای ترویج یک گفتمان و اعمال سیاست‌های تشویقی در تولید علم است.